Karanlık & Aydınlık

Öyle yıldızlar vardır ki, geceye ihtiyaç duymaz, gündüzleri de parlar.
Öyle karanlık geceler vardır ki en sönük yıldızı bile ışıtır.

SAYGI

Demiyor muydunuz O bizi kendi suretinde yarattı.

O sureti hemcinslerinizle odalara doluşup, mabadınızı havaya dikerek mi onurlandırıyorsunuz?

Kendinizi eğip bükmek onun suretine hakaret değil mi?

Ortak koşmayın diyorsunuz; yarattığınız sanrılarınızla, günahlarınıza af dileyip, vicdanınızı rahatlatıyorsunuz. Peki ne oldu yaptığınız onca kötülük? Kendi günahlarınızı bağışlayabiliyor musunuz?

Nerede kendi karakteriniz, erdemleriniz?

Sureti verene duyduğu saygıdan ötürü, eğilip bükülmeden, emrolunduğu gibi dosdoğru olsa insan daha yakışır değil mi?

Düşmanlık besleyen; düşmanını nasıl görmek ister?

Onu nasıl durumlara sokmaktan haz alır?

Işık

Sevgi bireyseldir, kalpteki sönmüş mumu yakmaya benzer.
Vefa onu taçlandırır, ışığını yayar, dokunduğu tüm mumlar yanmaya başlar.

Ulusa Serzeniş

Ne acıdır ki insan; hakkını aramak ve korumak zorundadır.



''Sürekli olarak iyi kalmaya ve iyi olmaya çabalayan biri, insanların birçoğu kötü niyetli olduğu için zarara uğrayacaktır. Eğer bir prens zavallı olmak istemiyorsa kötü olabilmeyi de öğrenmelidir''
Niccolo Machiavelli

Sürekli merhamet kölelik, sürekli zalimlik ise yıkım getirir.
Hem kendisinin hem de başkalarının haklarını koruyabilmeli kişi. Aksi durumlar buhrandır.