Tutunamadık birbirimize,
Düşerken kendi ördüğümüz duvarlarımızdan.
Aşılamaz sarp kayalar, uçurumlar yarattık; tutku ve ihtirasın gözü karalığında.
İstemenin, arzu etmenin, sevmenin, yetersiz olması ne üzücü.
Ne üzücü, bütün bu ruh halinin sıradanlaşması.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Be yourself!